Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki depremlerden etkilenen Hatay’da tarihi Uzun Çarşı’da esnaflık yapan Emine Çayırcık, iş yerinin önünde sahipsiz çok sayıda kediye bakıyor.
Tarihi Uzun Çarşı’da 25 yıldır takı ve hediyelik eşya işi yapan 46 yaşındaki Çayırcık, her gün iş yerinin önüne gelen ve “Tarçın” adını verdiği kediyi beslemeye başladı.
Komşularının yanı sıra hayvanseverlerin desteğiyle deprem öncesi 60’ın üzerinde kediye bakan Çayırcık, 6 Şubat’taki felaketin ardından da can dostlarını sahipsiz bırakmadı.
İş yerini hasar görmesi nedeniyle açamayan Çayırcık, bu sürede kedileri beslemek için tarihi çarşıya gelmeye devam etti.
Depremden etkilenen iş yerini gerekli onarım ve düzenlemeleri yapmasının ardından yeniden açan kadın, 30’a yakın kediye bakmayı sürdürüyor.
Çayırcık, depremin ardından kaybolan diğer kedilerinin de dönmesini bekliyor.
“Kedilere düşkünlüğüm Tarçın’ın hayatıma girmesiyle başladı”
Hayvansever Çayırcık, AA muhabirine, kedilere düşkünlüğünün, adını “Tarçın” koyduğu kedinin hayatına girmesi ile başladığını söyledi.
Kendini sevdiren Tarçın sayesinde kedi korkusunu da yendiğini belirten Çayırcık, davetsiz misafirlerinin zamanla çoğaldığını anlattı.
Depremden önce iş yerinin önüne gelen kedilere iyi bir şekilde baktığını aktaran Çayırcık, “Deprem öncesinde 60’ın üzerinde kedim vardı. Dükkanın önünde ve yan tarafta bulunan tarihi caminin içinde alanları vardı. İmam ve müezzin de bize yer konusunda yardımcı olurdu. Caminin bir bölümünde onları beslerdim. Depremde cami de yıkılınca yaşam alanları azaldı.” diye konuştu.
Çayırcık, depremin yaşandığı 6 Şubat’ta erkenden kedilerini beslemek için çarşıya geldiğini belirterek, şöyle devam etti:
“Baktım 2 kedi vardı. ‘Tarçın’ diye çağırdım, yok. Diğerlerini çağırdım, 2-3 oldular, sonrası yok. Bir iki saat gezindim. Sonra tavuktu, ciğerdi, mamaydı ortaya döktüm, yesinler, aç kalmasınlar diye. Çünkü hasar çok büyüktü ve onlar aç kalacaktı. Bir daha inemeyebilirdim. Evimle çarşının arası normal şartlarda 15 dakika ama ben o gün 3,5 saatte buraya geldim. Bütün ara sokaklar, her yer kapalıydı. İkinci günü tekrar geldim. Tarçın’ı çağırdım. En son baktığımda caminin üst tarafından koşarak geldi. Kucağıma atladı, sarıldı. Ara ara gelemediğim dönemlerde yeğenimi gönderdim. O besledi. Çoğalıyorlar şimdi. Tekrar eski haline geliyor inşallah. Şu an 30’a yakın kedim var. Onların devamı da gelir. Zaten çoğu doğurdu. Onlar biraz daha büyüsün, anneleri buraya getirir.”
